Ławeczka

Komentarze (6)

• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Najśliczniejsza druga strofka.
  Całość wybrzmiewa urokliwie i troszkę dziko - niepokojąco, urywanie, jak muzyka świerszczy.
  Wyobraziłam sobie osóbkę siedzącą na ławeczce (tej tytułowej) i smucącą się.
  Tak siedząc i smucąc się można stwarzać światy, myśląc jednak, że samemu się w świecie zapada, ginie, niknie.
  A tymczasem powstaje wyobrażenie o domku świerszcza, i z krochmalem w jego, świerszcza, miseczce.
  Fajne rymy, fajny klimat.
  A ja niedawno, w listopadzie przecież, słyszałam świerszcza grającego w suchych, wysokich trawach. Taki ciepły ten listopad w tym roku.
• 
  Agrafka dwa lata temu

  Tak, taki właśnie ciepły. A dzisiaj zobaczyłam pierwszy już szron, więc być może był to najprawdziwszy ostatni wieczór ze świerszczem :-)
  Czy smutny? Moja pisanina zwykle jest trochę smutna i trochę groteskowa jak sądzę. Cieszę się, że spodobała się najbardziej druga strofka, mi ona również przypadła najbardziej do gustu.
  Raczej nie piszę typowo - pięknych wierszy, raczej znajduję się w czymś przeciętnym.
  Ta ławeczka istnieje, roztacza się z niej piękny widok i właśnie z niej napisało mi się już kilka miniaturek, bo lubię sobie na niej przysiadać, gdy wracam a niebo rozgwieżdżone, ale zwykle niespokojne, pełne przelatujących samolotów i całej masy "złomu", rozświetlonego właśnie nocą.
  
  Pomyślałam sobie, że to dobre czasy, jeśli mogę sobie pozwolić na taką chwilę w nocy.(czuć się bezpiecznie).
  
  Pozdrawiam serdecznie i dziękuję :-)
• 
  Narrator dwa lata temu

  Świerszcz to dla mnie symbol przemijającego lata, pierwszych nocnych chłodów, opuszczonych kurortów morskich, gdzie jeszcze niedawno plażę zdobiły kolorowe parasolki, promenady rozbrzmiewały muzyką i śpiewem gości, a teraz tylko łodzie obdarte z żagli pobrzękują smętnie linkami na przystani. Zagubiony świerszcz, trzęsący się z zimna, zdaje się nam mówić: za późno na granie na skrzypcach, zapłata przychodzi zawsze poniewczasie. ?
  
  Jest w tym odchodzącym sezonie coś przejmująco smutnego, lecz właśnie dlatego pięknego: wspomnienie wakacyjnej miłości. ?
  
  Piękny wiersz. ?
• 
  Agrafka dwa lata temu

  Cieszę się, że zajrzałeś :-)
  Twój komentarz dokładnie opisuje właśnie Ciebie, więc nawet gdybym nie znała Twoich opowiadań, od razu dowiedziałabym się o kilku rzeczach :-)
  Tak, świerszcze kojarzą się z odchodzącym latem i może nawet miłością, być może to również jest i w tym wierszu, gdyż wiersz to taki dziwny twór, w którym można znaleźć ślady bliskie i zupełnie odległe, nawet prawie już zapomniane.
  Ten wiersz zapobiega przed katastrofą ;-), nie jest więc aż taki smutny, mnie przynajmniej przenosi do bardzo sympatycznej chwili i myśli o kimś dla mnie bardzo drogim..
  Pozdrawiam serdecznie :-)
• 
  Dekaos Dondi dwa lata temu

  Agrafka↔Urokliwy taki tekst. Jakby ów świerszcz-wiersz, śpiewał balladę na oskrzydlonych skrzypcach, przy krochmaleniu nut, na ubranku, wyjadając z trzeciej zwrotki, strączek wspomnień:)↔Takie skojarzenie me:)
  Pozdrawiam   (:?☺️?:)
• 
  Agrafka dwa lata temu

  Nie no, ubranko krochmali, żeby dostatecznie "być sztywnym" ;-)
  Za dobry jest, po co mu nuty? w głowie ma wszystko, więc może je krochmalić.
  Dzięki serdecznie :-))

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania