LBnR_29 – Kołysanka świata
Fruną świetliki do gwiazd
Przez drogę błękitnych miar
By sięgnąć planet, by trwać
Kosmos upiększyć na czas
I śpij już aniele mój
Zakołysz pofruń i bądź
Mą drogą przelotnych snów
I śpij już aniele mój
Kołyszą się łódki miast
Przez fale i sztormy sił
By móc wybudzić się znów
Utopia kończy się w mig
I śpij już aniele mój
Zakołysz pofruń i bądź
Mą drogą przelotnych snów
I śpij już aniele mój
Nasze słońce jest tuż, tuż...
Komentarze (24)
Co więcej pisać, moje kołysanko podobne coś się chowa. :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania