Liber Mortuorum.

Bez zrozumienia chcę odkrywać koleje mego istnienia.

Potrzeba usłuchania i zgody,

dobija mnie w dni smutku i niepogody.

Zaciemnione mam serce i gwiazdy,

chcę ciągle uciekać. Dokąd me odjazdy?

Nie cieszy mnie śnieg, który tak kochałem za młodu,

cieszy mnie lęk i dźwięk pędzących samochodów.

W rude umierające słońce patrzę,

trzeba wrócić przed tym nim wiecznie zasnę.

Nie rozumieją wyrazów i melodii pieśni,

chcą jedynie oglądać jakieś szpitalne opowieści.

Głoszenie o sensie człowieka,

naszym przekleństwem co z zabójstwem zwleka.

Ręką wszechświat otulam i do góry chcę poderwać,

A wszechświat bezduszny serce moje wyrwać

Próbuje.

człowiek nie czuje podrygu i wiatru,

rozrywka i jedzenie głosem ludzkości,

chodzące trupy to tylko rybie ości.