Licho.

Skoro to również nie ty,

to mróz na szybach rysuje ósemki,

a potem przewraca je na bok.

Kiedy się budzę i światło uderza we mnie,

gdzieś w okolicach obojczyka pojawia się cień,

w takim właśnie kształcie.

I sam już nie wiem.

Strzepnąć go może, jak pyłek,

czy wydziergać się igłą po szam szpik, na zawsze.

A potem ty również się budzisz i kładziesz dłoń,

dokładnie w tym samym miejscu, gdzie pada,

a ja już nie wiem, czy wyciągać parasolkę,

czy wystarczy pięć palców i kilka linii,

na które wszystko możnaby zgonić.