Łódeczka
Dumny statek,
zwrotny, lśniący,
mniejsze mu
kurs wskazywały.
W prędkości niezłomny,
żagle napięte,
sprytne delfiny
fale cieły.
Zawsze na dziobie,
Samotny Wilk,
ósemki i sztormy
rumem go skrzyły.
Trafiony, zatopiony,
Podła Rusałka,
między skały
śpiewem zwabiła.
Z miłości utkana
łódeczka ratunkowa,
w środku on i ona,
jej serce napęd atomowy.
Rozbitkowie na zawsze.
Komentarze (5)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania