Los człowieka

Zima w pełni, nawet plucha, to poważna zawierucha

Rozglądając się za oknem, szukając żywego stwora

jedyne co dostrzec można to w szyby odbiciu kruka zmora

W pobliskiej zmąconej wiatrem kałuży leży człowiek, nie za mały nie za duży

przesiąknięty deszczem rzadkiej zimowej burzy

kręci się na brudnej ziemi coś cicho mamrocze

a żaba obok się z tego tylko głośno rechocze

- Taki jest człowieka los ciężki, nawet ja ropucha

śmieję się z tego jak wyzioniesz ducha

cha cha cha

śmiał się będzie las cały

cha cha cha

bo ty człowieku taki śmieszny i mały