łuk rodem z romańskiej budowli

jest na cmentarzu taki dąb

którego rozłożyste konary

tworzą półkolisty łuk

jak w romańskiej katedrze

na styku dwóch światów zielona arkada

wita przechodnia

myślę o tych, którzy jak dzikie stada

krążą nad uporządkowanymi kwaterami

dla nich zabrakło liter w alfabecie

unoszą się w powietrzu

jak nieobrączkowane ptactwo

szukają schronienia bezdomne zwierzęta

setki nieznanych istnień

zamieszkuje w tej przestrzeni

nadmiar spokoju budzi rozpacz

chyżo przeskakują z gałęzi na gałąź

silne żebra siedliskiem dla zapomnianych

rysują się wyraziście późną jesienią

w listopadowe wieczory szukają ciepła

wolnych ogników w zbiorowisku poza widnokręgiem

Bożena Joanna

Czerwiec 2022