Lustro

Można by pomyśleć,

że wszystko jest u nas bardzo logiczne.

Bo czarne to czarne,

a białe to białe.

Bo uśmiech to radość,

a smutek to łzy.

Bo przecież tak to powinno być,

tak zapisane nam było by żyć.

A teraz przejdźmy przez lustro,

i w tym naszym odwrotnym świecie.

Gdzie uśmiech to smutek,

a szczęście to łzy.

Gdzie czarne to białe,

a dobry to zły.

Rozejrzyjmy się,

i roześmiejmy w głos.

Bo gdzieś po drodze,

to przestało być lustro.