Lustro wody

Ostatni pocałunek buszował niczym dryfująca samotnie gałaź na spokojnym jeziorze..

W myślach było tylko pojednanie i moje wargi do jego ust!Oh!

Z 5 sekund przerwy i cisza taka kiedy się umiera -nie czujesz nic (tylko jego ciepło)

Jakby to był ostatni kurs wyschniętej gałezi na tafli zimowego jeziora.

I znowu ta cisza..

Trzymająca się za ręce, wtuleni w siebie jakby wiedzieli ,że to juz koniec.

Z nadzieją,że powrocą do źródła-tam skąd przybyli.

Znali się miliony lat ,ich dusza nie była łaskawa-nie chciała.

Tutaj są tylko rysą na szkle odkupienia win.

Oby razem powrócili