Łzy mosiężnego Lenina

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Stoją pomniki twe piżmowe,

księgi niezliczone, łzy leninowskie.

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Trwogą Lecha, aby zarobić

owe krocie.

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Zająkane Lechy nasze, płaczą,

po czym śmieją i chichoczą.

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Atobie, człeku ze wschodu,

któregoś wiatr tu niesie.

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Pogłaszcz Polskę, łaknij wiele,

nawet pośmiertnie.

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Zawierzyłem wiar tu wiele,

zasad, obyczajów.

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Żaden zaś z wiar nie był

wierniejszy.

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Aniżeli socjalistyczny ryk zachodu,

komunistyczny zew wschodu.

Wieszczę na ziemii

Wisły i Odry,

Bory i Tucholi,

Raści i Zapaści.

Ażeby państwo groteskowe,

tu, nad wisłą powstało.

Zapisz się kto może,

gdy w godzinę śmiechu

Polski, pokłonimy się,

ugniemy kolana.

Powierzone ziemie, ot te spaczone.

Skropl łzę mosiężną,

zmiażdż cyklopowym młotem.

Wierny nieboskłonie,

rzeka, morze.

Spłyń te ziemie ożywione.

Ot zrozumienia krzty parę,

lekkie słówko, lekki żarcik.