M2 (1)

O czym marzyłem będąc nastolatkiem? O czym mógłby marzyć nastolatek mieszkający pod Warszawą? O czym może marzyć nastolatek w Polsce? O czym może marzyć nastolatek? Słowem klucz, na którym można oprzeć odpowiedzi na wszystkie postawione wcześniej pytania, zawsze będzie życie bez strachu. Strach przed odrzuceniem, lęk z powodu braku akceptacji w grupie rówieśników, zimne poty co rano przy wyjściu na stację kolejową, szukając przedziału bez osób ze znajomych na Facebooku. Bezosobowy wygląd, bezosobowe zachowanie, wegetacja zamiast szalonego życia. Co stoi za rogiem? Co czyha za plecami? Skąd ten dziwny szum w przerwie między piosenkami w twoich słuchawkach spoczywających na głowie? A może w głowie? Zawsze chciałem się tego pozbyć, dlatego obecnie robię to, co robię. Dlatego obecnie leżąc w łóżku w wynajmowanym mieszkaniu na Żoliborzu, trzęsąc się z zimna, próbuje wylać myśli  na kartkę? Dlaczego od początku mojego życia strach nie jest dodatkiem, a przykrym obowiązkiem? Po co mi było to wszystko? Jak mógłbym się z tej pętli wydostać? Lato, Warszawa.

Dzień wolny. Z tą myślą poszedłem spać, należałoby, chociaż spróbować wstać ze zdecydowanie inną.