Magdalenie

światło wczesnego poranka

błyszczy w twoich oczach

strząsając z powiek okruchy snu

i nocnego z rozkoszy zmęczenia

przechadzasz się nago

po kwiecistej łące

stopy twe toną

w morzu porannej rosy

w lekkiej mgiełce

mgła to widzialna cisza

dotykasz jej

ale nie możesz objąć

taką cię zobaczę

któregoś dnia...

rano...

kiedyś...