,,Magia Kolorów"

Gdy zimna kropla deszczu spływa po skroni,

rozpęta się burza, Bóg nas nie ochroni.

Na niebie leci pas kolorów jak sokół.

Apotęgi aura zrodzi się nam wokół.

Tak majestatyczny i tajemniczy znak,

gorszy jednak niż omen śmierci kruczy ptak.

przyjrzyjmy się mu, bo najpierw jest czerwony!

Uderza w człowieka jak kościelne dzwony.

Człowiek przyjemności się oddaje w swej słabej i nędznej naturze.

Nie zdaje sobie sprawy, że przez kolce przeleci, gdy się rzuci w róże…

Czerwony jest jak pole maków w wichurze.

Jak zamglony staw gdy się rankiem wynurze.

Aobok jest jak świeża trawa, zielony.

Symbol życia, witalności i odnowy.

Lecz przede wszystkim jest to kolor nadziei.

Dla człowieka jak drzemka w świeżej pościeli.

Ale gdy kosiarka życia po łące pędzi,

człowiekowi zostaje powiesić się na gałęzi.

Gdzieś wśród nich jest też fioletowy.

Dla człowieka jest jak trawnik nowy.

Gdy przyjrzysz mu się przez zamknięte oczy,

to dojrzysz jak Pan Bóg po Niebie kroczy.

Lecz wiedza człowieka do zguby prowadzi.

Zobaczysz jak owieczki jednak na śmierć doprowadzi.