Maki
O czym szumicie maki czerwone jak krew naszych braci, walczących do ostatniej jej krwi kropelki.
Tych co odjeżdżając z domu zostawili za sobą, smutek wielki.
Matki, żony i kochanki w dali zostawili, bo oni Ojczyzno za Ciebie właśnie się bili.
Choć nie w progach Twoich, a na Włoskiej ziemi.
To do końca byli dziećmi Twoimi.
A teraz kto o nich pamięta?
Ludzie ale pamięć ich zawodna, ziemia ale ją deszcz spłukuje.
Tylko maki pamiętają, tylko one znają ich bóle.
Komentarze (11)
Ale dziękuje.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania