Mała niebieska kropka
Jak sonda Voyager,
opuszczając Układ Słoneczny,
odwrócę się ostatni raz
ku naszej gwieździe.
Zrobię zdjęcie —
niebieska kropka jeszcze oddycha.
Na niej miliony serc
wciąż domykają ten sam cykl:
szczęścia, smutku,
błysku w oczach dziecka.
Wiem, że już nie wrócę.
Serca albo dusze
zgaszą ją — bezpowrotnie.
Zostanie tylko sonda
w głębokim kosmosie.
I to zdjęcie.

Komentarze (14)
Może tak być, że nas już nie będzie a ta sonda wciąż będzie podróżować.
Fajny tekst, dający do myślenia.
Ta błękitna kropka jest istotna w planach Boga
Skoro właśnie tu powołał do życia Człowieka
Dał mu też gwarancje życia wiecznego
By go nie dopadła żadna trwoga.
Myśl człowieka jak promień światła
Ciągle trwa nawet jak jego gwiazda zgasła
Cd W domu Ojca.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania