Malinka
– Ta herbata powinna stać na dziale z chemią, a nie tam, gdzie kawy i herbaty – pomyślałem popijając herbatkę malinową zakupioną w markecie. Pomyślałem też, że jak papierowe torebki zakupionej malinowej herbatki położę obok prawdziwych malin, to wtedy herbatka malinowa z marketu będzie miała cokolwiek z malinami wspólnego. Nie zrobiłem tak tylko dlatego, że nie miałem prawdziwych malin pod ręką. Za to, prawdopodobnie pod wpływem rozmyślań o malinach, przypomniało mi się, jak gość o oczach orlich i takim samym nosie, poznany na kursie samoobrony, wpuścił mnie w maliny.
Po czwartej lekcji, na niej uczyliśmy się przewracania przeciwnika na glebę, poszedłem z orlonosym facetem na kawę. Ot, tak, towarzysko. Usiedliśmy, w niewielkiej kawiarni przy mahoniowym stoliku, gaworzyliśmy na różne tematy. Nie obeszło się bez niecenzuralnych słów pod adresem obecnej rządzącej partii. Nie obeszło się też bez mięciutkiej, łechcącej narządy węchu, szarlotki. W smaku mistrzostwo świata. Do dziś pamiętam moje skaczące z radości po całej ustnej jamie i jęczące z rozkoszy, smakowe kubki. Jakiś niedający się opisać słowami bal wystawny się w mojej gębie zrobił, gdy jadłem tamto deserowe danie.
Ani się obejrzeliśmy, a już byliśmy po wypiciu dwóch kaw na głowę - ciśnienie mieliśmy podniesione, wywindowane prawie pod niebo - i zjedzeniu czterech aksamitnych porcji jabłkowego ciasta. Znajomość nasza się zacieśniała. Nie przeczuwałem zbliżającej się katastrofy. Jej początek miał miejsce w chwili, gdy mój kompan wyszedł do toalety.
– No – powiedział – nie będę dłużej testował wytrzymałości mojego pęcherza. Poklepał się po wydatnym brzuszku, wstał, poszedł informując, że zaraz wróci.
– Kłamca bezczelny – pomyślałem po dwudziestu długich minutach oczekiwania na powrót kompana. Apogeum nadeszło, gdy zorientowałem się, że nie mam portfela. Jestem pewny, że wtedy, gdybym tylko spojrzał w lustro, miałbym rogi i cztery nogi. Zobaczyłbym w nim jelenia, jakiego sobie mój kompan – rabuś znalazł. Czułem pęczniejącą we mnie, rosnącą jak nadmuchiwany balon, złość. Kofeina kawowa, której dwie filiżanki wypiłem, raczej nie działała uspokajająco. I wtedy usłyszałem:
– Sześćdziesiąt sześć złotych poproszę – powiedział nieznajomy człowiek w nieskazitelnie białym ubraniu.
Nie wiem, jaki diabeł piekielny poprowadził wtedy moje myśli, ale tą prośbę kelnera, który jak się później okazało, był kelnerem początkującym, w najmniejszym stopniu nie potrafiącym rozmawiać z klientami, wziąłem za próbę dokonania rozboju na mojej osobie. Niewiele – jak zawsze zresztą – myśląc, rzuciłem białą postać na glebę stosując nauki wyniesione z dzisiejszej lekcji samoobrony. Potem sam zostałem wyniesiony – przez policję wprost na komisariat…
Wszystko skończyło się dobrze, pana kelnera przeprosiłem, nawet zapłaciłem mu odszkodowanie…
Epilog
Wypiłem herbatkę malinową, od której rozpoczęły się moje wspomnienia o wpuszczaniu w maliny i położyłem się spać. Musiałem być wyspany, bo jutro z rana kolejna lekcja z kursu samoobrony, na który uczęszczam już siódmy rok. Po takim czasie trenowania potrafię sprowadzić przeciwnika na glebę szybciej, niż by to zrobiła najmocniejsza na świecie wódka, co ludzi do poziomu gleby potrafi sprowadzić.
Koniec
...................
Kategoria; proza fantastyczna(fikcyjna)
Komentarze (17)
Nie bardzo mnie ta historia przekonała, dlatego nie stawiam oceny ?
Nie wiem, jaki diabeł piekielny poprowadził wtedy moje myśli, ale tą prośbę kelnera, który jak się później okazało, był kelnerem początkującym, w najmniejszym stopniu nie potrafiącym rozmawiać z klientami, wziąłem za próbę dokonania rozboju na mojej osobie. Niewiele – jak zawsze zresztą – myśląc, rzuciłem białą postać na glebę stosując nauki wyniesione z dzisiejszej lekcji samoobrony.
Może i kiepska argumentacja, ale scenkę mam nagraną na filmie... żartuję z tym filmem:)
Pozdro:)
Po czwartej lekcji się nie rzuca, po czwartej lekcji się bierze nogi za pas, lat trzeba, żeby pewne techniki opanować i reagować automatycznie bez zwłoki, bo każda zwłoka to przegrana ?
Dla jaj też powinno mieć ręce i nogi, ale zrobisz, jak uważasz ?
To nie tylko mój, każdy kto ma jakieś pojęcie o sztukach walki zauważy absurd ?
Może dopisz - fantasy? Wtedy będzie ok.
To cieszę, że pomogłam, przypomniała mi się złota idea twórcy judo - ustąp, żeby zwyciężyć, czyli rzucamy o glębe kogoś, kto się na nas zamierzy, wykorzystując jego siłę przeciw niemu i tu jest cała gama możliwości np. w momencie zamachu wystarczy pociągnąc za ramię, żeby przeciwnik stracił równowagę. Natomiast nigdy się nikogo nie wyrywa ze stójki ?
za to gościa zglebmy!"
Skąd ja znam ten wierszyk? To fragm. limeryku Szpilki. A opowiadanie nawet fajne, bo takie dziwne. Herbata malinowa kojarzy się z łagodnością, a tu taka bijatyka.
Z tego fragmentu mógłbyś wywalić wszystko, co po drugim myślniku. Wtedy te gołe słowa kelnera miałyby większą moc. Poza tym dalej, w tekście, masz, że to kelner się pojawił, i że to on powiedział. Tak sobie pomyślałam podczas czytania.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania