maluję iluzję wolności

smutny świat pełen smutnych ludzi

maluję iluzję wolności

płótno napięte gruntuję

wolności nie pojmuję

w ogrodzie pozornie spokojnie

toczy się dzień choroba toczy

walka między dobrem a złem

pomiędzy silnym a słabym

nie pozwalają przetrwać

im wybaczam

nie potrzebuję nic co ze świata

prócz kilku dni dla nas

kilku chwil by zapomnieć o istnieniu

boli mnie nienawiść boli głód

sterczą mury słupy

oschłe jabłonie w rzędach jak pale

chleb pleśnią obrosły

kosze pełne jedzenia

Afryka głoduje

możny się oblizuje

chora prawdziwa prośba w niebo idzie

nitką pajęczą zawiązuję buty

namoknięty łzami z chmur spadały

maluję iluzję wolności

płótno napięte gruntuję

wolności nie pojmuję