Małżeństwo

Mimo pól pokrytych śniegiem

pośród kwiatów obumarłych

stoi wciąż wpatrzona w siebie

para dwojga zakochanych

Czasem zanika słońce

przykryte czarnymi chmurami

wypadnie z nich morze łez

wystrzelą piorunów salwy

Po nich tylko nieba błękit

rozdmuchane zatrute powietrze

kilka pięknych, ciepłych chwil

aż znów puch przykryje ziemie

Nawet ich marznące dusze

z ostrych podmuchów podłości

otoczeni białym murem

ogrzeją się ogniem miłości

Choć gnić też będą twarze

które wyraźnie podkreślą metryki

świecić wciąż będą blaskiem

dopóki otwarte zostaną powieki