mam na imię tułaczka

tułam się w ich świecie

ślizgam się ulicami zatłoczonych miast

zasypiam z odrobiną szczęścia między zębami

przytulam twarz do ciepłych kartonów

idę przed siebie ze spuszczoną głową

jak świnia nie widzę nieba

lustruję też w kierunku gwiazd

podkarmiam gołębie resztkami westchnień

ulice niebezpieczne oschłe

przykre bez uczuć

latarnie uśmiechem w oczy

samochody mówią do mnie

strugam miny grymasem czasem

idę zmarznięty ulicą złotą

układa się bruk z kilku wspomnień

brukowany do lasu wjazd

szlaban znak byś wiedział

że jest zielony