Mania kucharzowania

Postanowiłem napisać wiersz -

no, bo to... takie snobistyczne.

Wiersz bardziej w stylu ,,a la laberge".

Nie jak te ckliwie, romantyczne,

co to za serce, jak imadło

ściskają w ckliwym uniesieniu.

Ja dziś na warsztat biorę jadło,

więc będzie rzecz to o jedzeniu.

Lecz raczej nie o spożywaniu,

co by żarłoków radowało,

tylko o jego przyrządzaniu -

to dziś mnie zainspirowało.

Rzec chcę o pewnym dziwnym trendzie,

ba, powiem nawet – fenomenie,

który ,,panoszy się" dziś wszędzie:

w radiu, w tv, no i na scenie.

Przebrała się skromności miarka,

albo też popularność łechce -

bo każdy - szkutnik, czy malarka,

książkę kucharską napisać chce.

Chce zostać Ćwierczakiewiczową,

lub męskim jej odpowiednikiem,

serwując gicz, pomidorową,

żonglując melbą i chłodnikiem.

Ważne, by książka była gruba.

W tym narodowym poruszeniu

podobno nawet jakiś Kuba

traktat wyskrobał o kiszeniu.