Manifest Lekkiego Pióra

Opadając widzę Wasze twarze

Szare, smutne, w zmęczeniu zakrzywione

Któż odebrał Wam Waszą lekkość?

Kto ukarał, kradnąc wolność?

Nawet ziemia, splamiona Waszym cierpieniem

O litość woła razem z u góry sklepieniem

Nawet słońce, dawniej tak jasne

Z trudem oświetla kamienne miasta ciasne

Na szczęście jestem tylko piórem

Odlecę dalej, będąc na wietrze królem

Spojrzę jeszcze na dusze Wasze z bólem

Zapomnę, odejdę,

Nie splamię serc Waszych ubojem