Marny los
Gdzie podziałem się ja – ten prawdziwy?
Natłok zdarzeń i przymus podporządkowania sprawiły, że zatraciłem wielką cząstkę siebie.
Żyjemy w czasach, w których wszyscy stają się tacy sami.
Ubierają się tak samo, myślą to samo, żyją według tych samych schematów.
Wielu zrozumie konsekwencje swoich wyborów zbyt późno,
gdy nie będzie już możliwości, by cofnąć stracony czas.
Żyjmy więc tak, by nie było to nasze zmartwienie.
Komentarze (8)
Trafiłeś dla szmiroPISowej beztalenci.
Przemebluj się, wstydu oszczędź. Masz jeszcze czas
Wybitny prozaiku, nie sapraszam, ale jeśli cokolwiek tu wklejam tym samym wystawiam to na ocenę.
To co wyskrobałeś nie jest wierszem i tyle co napisałem.
Dodam, ze te przemyślenia są belkotem, bo nie dasz rady dowieść, że wszyscy są tacy sami. Na pewno ty i ja jesteśmy krańcowo różni. To zaledwie jeden przykład z licznych bredni.
na ty grafomanie. Dziwne, każdy głupi wie oprócz ciebue .
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania