Marsz osądzenia

To nie my krzykniemy

Z bólu istnienia

Nie będzie w nas żalu

Skargi, łez rozpaczy

Będziemy iść dumnie

Na egzekucję sprawiedliwości

W kapturach chowając

Rozdrapane twarze

Blizny ukryjemy

Bitewnych porażek

Ze słabościami

Nie do zniesienia prawdą

I mając wybór

Nie uklękniemy nisko

Pokora jest nam obca

Konfabulacji zbyt wiele

W zeznaniach o przeszłości

Pomylą nam się fakty

O wyższych sprawach wspomnimy

Zardzewiałych ambicjach

Gęsiego pójdziemy

Bez usprawiedliwienia

W kajdanach praw ziemskich

Osądzeni tak samo

Stąpać będziemy

Po prochach legendy

Wolnego człowieka

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • Romantyzm. Naprawdę świetny wiersz. Bardzo mi się podoba, zarówno od strony technicznej jak i tematyczno/poetyckiej. 5 to mało! :)
  • Wybacz urywkowość i enigmatyczność mojego komentarza, ale mam gości i nie zdążyłem napisać nic ponad to :D
  • NIka 19.03.2016
    Dziękuję bardzo ! Tak czy inaczej, Twój komentarz był miły, więc poczułam się doceniona :p
  • Pestka 19.03.2016
    Nie potrafię tego ładnie/poetycko opisać, więc po prostu: piękny :)
  • NIka 19.03.2016
    Dziękuję ! :)
  • Rasia 20.03.2016
    A mnie się troszkę mniej podobał od innych Twoich tekstów, co nie zmienia faktu, że ostatnich parę linijek wywarło na mnie mocne wrażenie. Zostawiam Ci za nie 4,5 czyli 5 :)
  • NIka 20.03.2016
    Dziękuję bardzo ! To świetne uczucie, że zawsze mogę liczyć na Twój komentarz i ocenę :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania