"Martwy Cel"

Podczas mojej wędrówki

Idę przed siebie i się zastanawiam

Dlaczego nie jestem

Normalną osobą jak

Wszyscy którzy mnie OTACZALI

Kwiaty w silnym wietrze

Śpiewają balladę o życiu

Patrzę w niebo i wiem

Że jest nieszczęśliwe ponieważ

Roni gorzkie łzy rozpaczy

Już nigdy nie stanę w miejscu

Już nigdy się nie zaśmieję

Już nigdy nie zapłaczę

Już nigdy życie nie będzie mi miłe

Już nigdy nawet przez chwilę

Moja wyprawa dobiega końca

Znajduję się w pomieszczeniu bez wyjścia

Widzę światełko

Promyk nadziei

Tak sobie myślę "Nic nas już nie rozdzieli"

Znajduję się z tobą

W jednym pokoju

Nie podoba mi się to

Próbuję uciec lecz

Wrota nie chcą się otworzyć