Maskarada

Świat nauczył mnie kłamać i zrobił kim jestem,

zepsuł lub naprawił, na pewno zrzucił w bezdeń.

Mam hebanowe serce i wewnętrzny niepokój,

rozrywa się częściej, gdy jestem w mroku,

krok po kroku się gubię w uśmiechach i sercach,

czasami z myślami, że już nie mam serca.

Wyrywa mnie z mroku tłum ludzi i śmiech,

wtedy zakładam maskę i gram swoją rolę,

chyba się gubię, sam już nie wiem co wolę,

choć to głupie, mam maskę, to tracę oddech.