mąż nauczycielki

kierowca sanitarki

i trzykrotne rozwiązanie matematyczki

z przetasowanego akademika

nie do wyhaczenia bez skobla w jej furtce

przed pracą piją kawę bez zachłyśnięć

przemoczonym deszczem kłakiem światła

za szybą która wyciąga ze środka myśli

jak podchodził do innej stromizną słów w gardle

na pierwszym głodzie życia

wszystko przemija nawet wszystko

pierwsza zdobyczna krew

odchodził niehonorowo

bo każda mogła sponiewierać

i że nie musiały zbyt długo żałować

tego wszystkiego we wstecznym lusterku

nie do odebrania przez mrok i wycieraczki

w życiu zabezpieczonym jedynie ostatnią myślą