Metafizyczne party, czyli spotkanie przy kałuży

Stanąłem nad kałużą, której jeszcze wczoraj nie było i zapewne do jutra zdąży zniknąć i zacząłem przyglądać się swojej twarzy. Wyglądała trochę jak skrzyżowanie pysku konia z zadem rosomaka. A potem nagle tuż przy mnie znalazł się jeszcze dziwniejszy typ. Wrzasnąłem niczym rozdziewiczana dziewica.

- Ale mnie przestraszyłeś – powiedziałem, już nieco spokojniej. – Miałeś się tak nie skradać.

- Skradam się i okradam. Nie wiesz, że taki mam fach?

Kleofas zamiast stóp miał kocie łapy. Nawet ktoś o sokolim słuchu albo jastrzębim wzroku nie miał szans zorientować się, że właśnie nadchodzi zguba jego portfela. Kradł wszystko jak leci, a potem sprzedawał paserom i treserom dzikich psów. Telefony, pieniądze, karty kredytowe, laptopy, znoszona bielizna – każda z tych rzeczy znajdowała swojego kupca.

Szybko odkryłem, że brakuje mi drobnych na autobus. Popatrzyłem na znajomego kątem oka.

- No, dobrze, oddaję. Z przyzwyczajenia ci buchnąłem.

- A to co? – zapytałem, widząc jak wyjmuje z kieszeni majteczki w kropeczki.

- Nie twoje?

- W życiu bym czegoś takiego nie założył. Ekhm… No dobra, dawaj. Tylko ani słowa nikomu.

- Masz to jak w banku. I tak bym nie miał komu o tym powiedzieć. Okradam wszystkich bez wyjątku, a to nie przysparza przyjaciół. Nawet siebie kilka razy okradłem.

Na jego kocim pysku pojawiło się coś na kształt uśmiechu, ale zaraz zostało zastąpione drapieżnym błyskiem w oku. Szybko umknąłem, zanim Kleofas stwierdziłby, że bardziej przydałbym mu się jako zawartość jego żołądka.