Metro

Pochmurny mamy dzień,

Południe spogląda przez okno wagonu,

siedzę samotnie w metrze,

a myśli suną jak pociąg -

czasem szybciej,

czasem wolniej,

a pomiędzy tym pędem stacje,

jak w życiu.

Życie to metro -

czasem wysiadasz,

czasem jedziesz dalej,

zależnie od celu

który jeszcze nie ma nazwy.

A celem może jest po prostu jechać dalej,

nie zatrzymać się na zbyt długo,

nie zostać na jednej stacji na zawsze,

bo kto wie,

co nas czeka na kolejnej...