Mgła

Komentarze (37)

• 
  Narrator dwa lata temu

  Mgła to chyba najwyraźniejszy symbol zagadkowości, niejasności, wielości znaczeń, a w bardziej praktycznym sensie również niebezpieczeństwa, ale także schronienia.
  
  Pięknie to oddałaś. ?
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Miło mi, że Ci się spodobało. Mnie najbardziej zachwyca niska mgła nad łąkami. Świat powyżej jest widoczny, oczywisty, a pół metra, metr nad ziemią - ukryty.
• 
  Narrator dwa lata temu

  Trzy Cztery
  
  Mgła to zmora lotnisk i statków.
  
  Kiedy mieszkałem w Gdyni często słyszałem charakterystyczne, ostrzegawcze buczenie okrętów na zatoce. Statek płynący we mgle to ślepiec skazany na pastwę fal: nikt się wtedy nie odzywa, wszyscy liczą minuty i czekają na koniec… świata bądź mgły, cokolwiek nastąpi wcześniej.?️?️?️
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Narratorze, pięknie to opisałeś. A więc obok sztormu stoi mgła. Dwa niebezpieczeństwa: zbyt wielki "hałas", i zbyt wielka "cisza".
• 
  Szpilka dwa lata temu

  Gdy mgła robi się mgliście, ale Twój wiersz nie jest mglisty, lecz bardzo obrazowy ? ?
  
  Widziałam mgłę jak watę cukrową, gęstą i nieprzyjazną, było to w górach, wstrzymano ruch samochodowy, bałam się, że będziemy stać na krętej dróżce kilka godzin, ale po godzinie mgła odpuściła.
  
  https://roadtripbus.pl/wp-content/uploads/2020/09/przelecz-sw-gotarda.jpg
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Kręta dróżka? Niesamowicie pokręcona. Dobrze, że stałaś. Piękne zdjęcie!
• 
  Dekaos Dondi dwa lata temu

  Trzy Cztery↔Plastycznie opisałaś. Aż prawie poczułem, ową szybującą wodę. Jest coś tajemniczego we naturze mgle.Szczególnie gdy widać jeno kontury ludzi i zdarzeń. Piękna i groźna, w zależności od sytuacji. Prześwitujące promienie przez mgłę... lub katastrofa... lub przejście "do innego wymiaru":)↔Pozdrawiam?:)
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  To był moment, gdy mgła już rzedła. Częściowo zamieniła się w szron, łatwiejszy do dotknięcia. No i trochę schowałam do kieszeni.
• 
  Tjeri dwa lata temu

  Więc nawet mgły można dotknąć. Staje się wtedy bliska, ale traci moc i tajemniczość. Najpierw peelka dotyka mgły, a potem odwrotnie, gdy idzie zanurzona "W chłodnym, białawym, gęstym świecie." (choć w sumie wtedy dotyk chyba obopólny). O ile nie jest się wtedy za kółkiem, mgła to przepiękne zjawisko.
  Uwielbiam prostotę (słów, ale nie myśli) z jaką malujesz obrazy. W tym wierszu najbardziej podoba mi się finał, przez który czytam całość chyba dziesiąty raz:
  
  "Jeszcze dużo mgły było na świecie.
  
  I trochę już nie było."
  
  Za każdym razem się uśmiecham. :)
  Z jednej strony to spostrzeżenie niemal naiwne, takie dziecięce w postrzeganiu (akurat cenię dziecięce postrzeganie), a z drugiej - metafizyczne. Po prostu świetne.
  Początek wiersza mocno kojarzy mi się z jakimś tekstem (nie konktretnymi słowami, a podejściem do tematu), ale nie mogę doścignąć skojarzenia. Jak mi się uda, to jeszcze wrócę.
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Tjeri, cieszę się, że zwróciłaś uwagę na finał. Od niego zaczął się wiersz. Te słowa - pomyślane - rozbawiły mnie.
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Tjeri, zastanawiałam się nad Twoim przeczuwanym-odczuwanym skojarzeniem. Może chodziło o zapowiedź dosyć niecodziennej historii? "Dotknęłam mgły" - i co? Co było dalej? Podobnie można zapytać, gdy ktoś oświadcza: "Przeżyłam śmierć kliniczną". Albo: "Zajrzałam w głąb studni".
• 
  Tjeri dwa lata temu

  Trzy Cztery
  Mam na końcu zwoju mózgowego tekst (kogoś tam), który opierał się na takim postrzeganiu. Takim właśnie świeżo-dziecięco-radosno-dziwującym. :))
• 
  kikimora dwa lata temu

  Nie da się ukryć Twoja mgła ma smak, zapach, po prostu jest kimś. Gratuluję.
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Dzięki, kikimora. Miło mi.
• 
  Pobóg Welebor dwa lata temu

  Mgła to cudowne słowo przede wszystkim. Ostatni wers, jeśli odnosi się do tej mgły, która wyschła w kieszeni, to mnie nie przekonuje za bardzo. Bez niego chyba bardziej mi się podoba. "Jeszcze dużo mgły było na świecie" – gdyby tak zakończyć?
  Pozdrawiam ?
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Można byłoby tak. Przez Ciebie chciałabym teraz mieć dwa wiersze, każdy z inną puentą:)
• 
  Pobóg Welebor dwa lata temu

  Trzy Cztery kompromisem, nie wiem, czy zgniłym, byłoby wzięcie ostatniego wersu w nawias. To już trzy wersje ?
  Z Bogiem ?
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Pobóg Welebor, ?
• 
  Noico1 dwa lata temu

  Nawet nieźle Ci to wyszło. Przyjemnie się czytało.
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  A, to dziękuję.
• 
  Literkowa Bitwa na Rymy™ dwa lata temu

  Zapraszam do wzięcia udziału w Jubileuszowej edycji LBnR! Wszystko w tym wątku na Głównej:
  https://www.opowi.pl/konkursy/literkowa-bitwa-na-rymy/
  
  Tematy:
  1) Zostały tylko, ślady twoich chwil
  2) Czy kwiaty zakwitną, kropelkami rosy
  
  Napisz i zabaw się z nami. Możesz zwyciężyć i mieć przyjemność podania tematów do kolejnej Bitwy. Nagrodą też jest wyróżnienie na Głównej.
  
  Literkowa
• 
  Wrotycz dwa lata temu

  Dotykam mgłę.
  
  Owija cieniutką skorupką uchwyt metalowej zasuwy.
  
  Przymarza pierwszym mrozem.
  
  Przymrozkiem.
  
  Teraz schodzi z zasuwy i przywiera do dłoni.
  
  Przesuwam po niej palcami.
  
  Rozpływa się.
  
  Moja skóra staje się wilgotna i śliska.
  
  Trochę mgły wycieram w połę płaszcza, resztę wkładam do kieszeni.
  
  Jest jej tam ciemno i ciepło.
  
  Szybko schnie.
  
  A ja idę zanurzona w tym, co z niej zostało.
  
  W chłodnym, białawym, gęstym świecie.
  
  Patrzę na długie, srebrzyste promienie.
  
  Na rozjaśnione ślady drzew, rozjaśnione ślady traw, rozjaśnione ślady leżących w trawach liści.
  
  Jeszcze dużo mgły jest na świecie.
  
  I trochę już jej nie ma.
• 
  Wrotycz dwa lata temu

  Nie mogłam się oprzeć, sorry : )
  Piękny, refleksyjny wiersz.
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Wrotycz, bardzo, bardzo dziękuję za przedstawioną metamorfozę wiersza. Pomyślałam, że czytając o tym dotykaniu, czułaś i widziałaś to samo, dlatego mój "czas przeszły" zamieniłaś na swój "czas teraźniejszy". A może chcesz powiedzieć, że "dotykanie innego", niepoznanego, trudnego do dotknięcia naprawdę, przytrafia nam się. Po prostu - przytrafia. I mnie, i Tobie.
• 
  Wrotycz dwa lata temu

  Dokładnie, chciałam jeszcze bardziej, bardziej zmysłowo poczuć. :)
  Wiesz, uwielbiam mgłę na polu. Upoetycznia wszystko. Czasami rośnie w dwóch, a nawet trzech poziomach, rozdzielonych przejrzystym pasmem powietrza.
  Mgła to najsubtelniej pomalowane powietrze.
  Dzięki za ten wiersz.
  Wiele przypomniał.
• 
  Robins dwa lata temu

  Ciekawy wiersz, pozdrawiam.
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Dziękuję.
• 
  Agrafka dwa lata temu

  Także jestem dotykowcem, jak się przekonałam, wiele osób piszących wiersze ma podobnie, zatrzymuje ich ten właśnie kontakt z czymś.. (czym?) czego nie do końca potrafią nazwać.. bo właśnie ten opis słowny dopiero jest poszukiwaniem i ścieżką, która prowadzi do innych.
  A czasami pozostają sobie właśnie nieco dłużej np. z mgłą :-) Też ją bardzo lubię.
  Znam taki wierszyk dla dzieci, która porównuje mgłę do kudłatego, sympatycznego zwierzaka.
  Pozdrawiam serdecznie :-)
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Ja jestem także wzrokowcem. Patrzenie to dla mnie czasem takie dotykanie.
  Wierszyk, o którym wspominasz - mogłabyś go tutaj wkleić? Z przyjemnością przeczytam!
• 
  Agrafka dwa lata temu

  Nie wiem, jak się tutaj coś wkleja.
  To jednak wiersz o Morzu. Natalii Usenko.
  Pozdrawiam :-)
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Wiersz, albo jego fragment może być też wpisany ręcznie. Ale mnie wystarczy też i sam komentarz. Coś tam sobie wyobrażę. Dzięki!
• 
  Atriskel dwa lata temu

  "I trochę już nie było" to nasza przeszłość
  ..ale dużo pozostało jeszcze- to przyszłość - bo życie jest jak mgła - niewiadome kiedy się skończy i zamarznie, niewiadome co kryje za rogiem, czy dotkniemy dobrej klamki czy do niej przymarzniemy czy otworzymy kolejny rozdział w życiu a potem go schowamy do kieszeni
  Świetnie obrazowo to zostało przedstawione.
  Pozdrawiam :-))
• 
  Trzy Cztery ponad rok temu

  Atriskel, dziękuję za komentarz. Ładnie napisałaś o kolejnym rozdziale życia chowanym do kieszeni.
  Przypomniałaś mi tym komentarzem wiersz z kieszenią jako bohaterką.
  
  Wiersz pochodzi z tomiku Piotra Ornocha, "Łaska cynamonu":
  
  moja idealna kurtka
  
  moja ukochana kurtka
  ma dziurę w kieszeni
  którą wciąż zapominam zaszyć
  ale za to doskonale pamiętam
  by nie wciskać tam nic drobnego
  
  [co najwyżej
  czapkę
  książkę
  lub bułkę]
  
  nie jest więc ona idealna
  jako kurtka bez dziurawych kieszeni
  natomiast jest
  w-pełni-doskonałą
  kurtką z jedną dziurawą kieszenią
  
  [akurat na rzeczy duże]
  
  Wracając do mojego wiersza i Twojego komentarza - trudno określić, czy "strzep mgły" jest rzeczą dużą, czy małą, ale myślę, że bez względu na wielkość, mgła z kieszeni nie wypadnie.
• 
  Trzy Cztery ponad rok temu

  *strzęp
• 
  Piotrek P. 1988 ponad rok temu

  Baśniowe, fantazyjne, klimatyczne i nostalgiczne. przypomniały mi się niezwykłe lata dziewięćdziesiąte i bardzo wczesne dwutysięczne, kiedy często oraz chętnie bujałem w obłokach.
  
  ? ? ? ? ?, pozdrawiam
• 
  Piotrek P. 1988 ponad rok temu

  ⭐️ ? ?
• 
  Trzy Cztery ponad rok temu

  ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?
  Jeszcze dużo mgły jest na świecie...
  Miło, że przybyłeś i tutaj, Piotrek P. 1988

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania