Miałaś tylko tę chwilę

Świat, pełen ludzi i zgiełku, rodzi się, dojrzewa, więdnie i umiera,

zanurzony w błękicie rozkwitam, by po chwili wtulony w srebrny blask zniknąć,

w zakamarkach moich snów skrywam twoją twarz, w szepcie wiatru twoje imię,

czy widzisz mój uśmiech jak każdego dnia spala moje wnętrze, moje słodkie brzemię,

w rzeczy samej nie ma mnie, to tylko cień tego kim byłem, mara minionych lat,

jeżeli więc pokochałaś to zapomnij i pójdź dalej, bo ja już nie potrafię ci dać,

tych wszystkich chwil, które porwał pędzący czas,

niewinne uczucie, które zwiędło zanim zdążyłaś podlać je nadzieją,

gdy z ramionami rozłożonymi do lotu, patrząc kiedyś w niebo uronisz łzę,

wspomnisz na ten moment i zrozumiesz, że miałaś tylko tę chwilę.