"Miasto 44"

Zośka była za mim. Jak zawsze coś dobrego:

palce w wolnym tańcu zaplecione modlitewnie na plecach.

Przestali grać, poczuł uderzenie w żebra.

Zazdrośnik dostał z głowy,

przyboczni polecieli na dechy.

Poprawił: to jest mój brat skurwysyny.

Pamiętajcie, ja się z jednym nie biję.

Otworzył się nad nim przed kwasotą win patykiem na wodzie pisanych.

Kiedy sam uderzył. Zamienił zniewagę w płacz zdziwionego.

Kumple mówili, że ma to samo kozackie pociągnięcie.

Nie używał tego, kiedy mógł być człowiekiem. Jak on.