Michały w cylindrach grają na cymbałach

Wyciąg z Archiwum

Zygmunt Jan Prusiński

Tango, bolszewizm, modlitwa

Poezja jest modlitwą. W moim pojęciu, przy tym moim pisaniu są to wciąż kwitnące manifesty. Rozluźniam się trochę, jakbym skosztował nektaru, ale nie tego ze sklepu oszukańczego przez złodziei producentów. Dlaczego tak wygląda Polska? Ubierają ją wciąż w codzienny bolszewizm. Tylko modlitwa została, ale ile się modlić jeśli się w ogóle nie grzeszy? Raz przy spowiedzi zatrzymałem ciszę na kolanach. Nie mogłem z pamięci odnaleźć grzechu. Pewnie ksiądz spowiednik troszeczkę począł się denerwować. Księża też mają układ nerwowy... Ale z tych wszystkich "10 Przykazań Bożych" za pieruna nie mogłem przypomnieć. Wreszcie palnąłem o tak jak potargany wiatr, jak potulny spadający kamień z góry: "Mam, mam grzech! ...Palę papierosy!"

Minęło mi w tym Raju 15 lat i za dwa dni 10 Stycznia 2010 roku dokładnie 15 lat i 6 miesięcy. Przyjechałem - bo najpierw wyjechałem z komunistycznego Raju PRL do Wiednia - zatem ze znaną polską nadzieją. Później, pozostawiając tamten Raj w Austrii, byłem pewny że ten w III RP Raj nie będzie gorszy. Dlaczego? Bo podobno komunizm w Polsce się skończył. No tak rzekła pewna aktoreczka - gwiazdeczka w telewizji. - Gdzieś napisałem, że jak tę kłamczuchę napotkacie na ulicy, to zdjąć jej majtki (w moim imieniu w publicznym miejscu) i rózgą zdzielić po dupsku, żeby zapamiętała raz na zawsze, że w Polsce można różne harce wyprawiać, odprawiać, odświeżać... Polska po to powstała, skądś z czegoś, żeby mieszkańcy w tym Raju nigdy nie mieli komfortu psychicznego.

Moje życie dzieli się na trzy części: 33 lata - PRL; 13 lat - Austria; 15 lat - III RP. I gdybym miał porównywać bezpieczeństwo i wspomniany komfort psychiczny i życiowy, to w tym moim życiu zmarnowałem 48 lat życia! Bo w Austrii bym miał inne dzieciństwo. Bo w Austrii bym miał inną młodość. Bo w Austrii bym miał inną starość. - Dlaczego są takie ogromne różnice? Ja wiem. Bo my, Polacy kodujemy i hołdujemy ten antyludzki bolszewizm! My nawet nie wiemy jak on wszedł nam w żyły, w ten cały ludzki organizm. Ba, w organizm Państwa! Tego nie można wyplenić. Tego nie można zlikwidować. To się samemu kręci dookoła nas jak kierat, jak wciąż ta sama grana melodia. Bolszewizm jest i w piwnicy i na strychu... To nas zniewoliło doszczętnie tak, że i na siebie patrzymy z jakąś niechęcią.

MICHAŁY W CYLINDRACH GRAJĄ NA CYMBAŁKACH

- Andrzejowi Prusińskiemu

Muzyczny naród. Na każdym rogu ulic,

podmuch.

Temperament rozrasta się, ludzie

krzyczą, że są szczęśliwi.

Przyjmują to jak znalezioną monetę,

fałszywą zresztą.

Jutro są imieniny mojego brata.

Andrzejki,

jako koniec tańca i śpiewu,

inaczej "ostatki".

Śpią w pustych ogrodach wiersze,

Wanda się poci,

a Stefan celebruje wartość

przeżytego życia.

Liczę lata bratu, że 60 lat

skończy w przyszłym kwietniu. -

Jak te lata zleciały a nikt

nie strzelał z bata.

Konie dawno znikły z krainy,

kawaleria śpi i ułani śpią

w książkach.

Drogi bracie Andrzeju,

niech wszyscy grają na cymbałkach.

Uderzenia są proste -

ważne są wesołe dźwięki.

Zygmunt Jan Prusiński

29.11.2009 - Ustka