miesiąc łąk wykoszonych

Darzy nas lipiec lata gorącem

w zapasie gorętsze jeszcze ma dni

przegania chmury sunące za słońcem

brzęczeniem rojów od poranka brzmi

senne obłoki niczym w lusterku szukają siebie w nieba błękicie

nim jak łabędzie po nim popłyną

do łąk aby je zrosić o świcie

Czasem rozbłyśnie gniewu krawędzią

i przetnie przestrzeń na pół płomieniem

chmury niesione nicią pajęczą

źdźbła traw nasycą deszczu strumieniem

ze zmierzchem cichnie kapryśny koncert

kropel deszczu pełny i smutnych brzmień

wietrzny dyrygent pożegna słońce

a świerszczy orkiestra pożegna dzień.

Komentarze (8)

Grisza dwa lata temu

Tak. Wiem. Zapowiedziałem, że nie będę Cię już komentował. Ale dzisiaj nie mogę dotrzymać słowa. Bo muszę zadać pytanie. Jak ktoś, kto potrafi napisać coś tak pięknego, jak powyżej, może w sposób tak nonszalancki (to oczywiście eufenizm) traktować innych w swoich komentarzach? Za "Miesiąc łąk..." 5, ale tak naprawdę, to brakuje skali. Ireneo, więcej pisz, mniej komentuj...

ireneo dwa lata temu

Czyś ty aby się eufemistycznie nie... urwał, by delegować mi granice mojej wolności?!
Masz przed sobą tekst i możesz dowolnile o nim się wypisywać, a nawet wyPISywać zostawiając opinie o autorze głębokiej szufladzie.

Grisza dwa lata temu

I nadal, i wciąż piątka za wiersz. A reszta Cię olewa. Więcej pisz, mniej komentuj... Dla naszego dobra.

Grisza dwa lata temu

Tworzysz pięknie!

Zenza dwa lata temu

Dla czyjego dobra? Ilu was jest? Coś Ci się pierdoli Grisza.

Grisza dwa lata temu

Zenza, Nie bądź niegrzeczny. To niczemu nie służy. Ireneo gubi się w komentarzach, ale tworzy pięknie.

Grafomanka dwa lata temu

Rytm w ostatniej strofoidzie leży i kwiczy... zapis w drugiej cudaczny... xD
'nim jak łabędzie po nim popłyną' - więcej 'nim' się nie dało wepchnąć w wers?

Grisza dopatrzył się cudowności... to tak jak w piosence... 'ja wiem, że nie ma brzydkich kobiet, tylko wina czasem brak', u Griszy jakby za dużo tego wina... xD

ireneo dwa lata temu

Myślę sobie, że lepiej nie dawać poznać po sobie, ze nie lubię głupich kobiet, mających jedynie sadło w sobie.
POWYŻSZĄ SENTENCJĄ staram się dotrzeć do pustki aby choć bezdżwięcznie zaowocowała rozumieniem logicznej zawiłości języka. Twoja intelektualna niemoc wypowiadania się w piśmie wiązanym ma związek z brakami o jego istocie.
Do czasu ich usunięcia będziesz grafomanką.
Tobie z tym dobrze, prawda?😄.

W tekście nie ma dwóch nimów. Jest (nim jak) oraz (po nim).
Dostrzeżesz zwroty kiedy wypowiesz je z pamięci (nie patrząc w tekst). To coś jak dwa i dwadziescia dwa. Niby dwa razy dwa ale nie takie same dwa, prawda😆. Może być jeszcze sto dwadziescia dwa.
Do ew. czytających - nie dokuczajcie jej za bałwanienie, albowiem nie wie co czyni, wiedząc zapewne, że czyni. I jedynie na tym się koncentruje. Nie z lenistwa, a z i ewentualnego potencjału - na taki ją stać, teraz i😫...zawsze.
Wola nieba.

miesiąc łąk wykoszonych

Komentarze (8)

Napisz komentarz