Miłość

Przy plocie tuż pod jarzębiną

Usiadła miłość że smutną miną

I zapłakała rzewnymi łzami

Nad ludzkim pędem za monetami

Nad tą gonitwą sobie po głowach

Gdzie pełna złości jest zwykła mowa

Ręce złożyła aby odpocząć

I tak myślała co by tu począć

By ludzie częściej się usmiechali

Wzajemnie radość sobie dawali

Z otwartym sercem patrzyli w dusze

I częściej powód mieli do wzruszeń

By się wiązali więzami szacunku

I nie wołali głośno " Ratunku "

I tak siedziała prawie dwie doby

Aby porządek wprowadzić nowy

I z tych rozmyślań powstało zdanie:

W WOLNOŚCI SERCA SZCZERE JEST KOCHANIE ❤

M CH

Sittard 10 11 22