Miłość jak chleb powszedni

1. Projekcja

Przechowujemy naszą miłość

na dnie perłowej konchy

gdzie jak w lustrze

twoich źrenic

zielenią odbiło się niebo -

rusałczana nagość

2. Codzienność

Taka cisza

aż mak

schował się za zapach

Powszedniości nudy

nie ozłocą lipce

gdy wszystko

ma swój czas

i miejsce -

We wspólnym domu

stojącym na rękach

3. Gwarancja

Tu nic złego zdarzyć się nie może -

Chałupka ku słońcu

oknami obrócona

jak słonecznik

4. Żyć długo i szczęśliwie

Miłość ślub i wesele -

ślimaczy domek roztropny dostatek

wciąż razem z sobą choć obok siebie

I nasze Małe - pączek jabłoni

i dziecka dzieci gdy my - staruszkowie

pod rękę do parku o złotym zachodzie

wchodzimy w jarzące Światło

Komentarze (14)

Szpilka 07.10.2020

"wciąż razem z sobą choć obok siebie", samotność we dwoje, ileż takich par? Straszne, lepiej solo, wdzięczny wiersz, podobuje ? ?

befana_di_campi 07.10.2020

Każde szczęście inaczej wygląda :-) Może i ta samotność jest we dwoje, ale przy okazji strach: co będzie, kiedy tę drugą połówkę jabłka skonsumuje "przede mną" Pani Śmierć?

Bardzo serdecznie :)

Szpilka 07.10.2020

befana_di_campi

Ano, mój tata strasznie cierpiał, ciężki temat ?

befana_di_campi 07.10.2020

Szpilka Mój odszedł do Światła :) Naprawdę :)
Z Mamą było gorzej :( Opiekowałam się nią - z wszystkimi możliwymi wokół niej zabiegami - przez 3 lata tak że nawet musiałam zrezygnować z pracy.
Inni miewają podobnie lub nawet gorzej, gdyż ani ja pierwsza, ani ostatnia :)

Serdecznie :)

Szpilka 07.10.2020

Befana, nie wiem, czy moi do Światła poszybowali, obawiam się, że nie, sądząc po słowach Jezusa:
„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Aczkolwiek, to nie ja decyduję i tego Światła im życzę.

Znam ten ból, też serdecznie ?

befana_di_campi 07.10.2020

Nikt, Kochana, nie wie. Ale mój Tata - kiedy odmawiałam przy nim Koronkę do Miłosierdzia Bożego -,zobaczył Kogoś, Kto udzielił mu absolucji.

Zasnął z uśmiechem: 3 lutego 1994 roku o godz.12:00.

P.S. Wszystkim - bez żadnego wyjątku - życzę tego wiekuistego Światła :)

Bardzo serdecznie :)

Garść 07.10.2020

Chałupka z oknami obróconymi ku słońcu jak słonecznik - piękne, metaforyczne porównanie.
Reszta... już tak nie ujęła :-)

befana_di_campi 07.10.2020

Czy życie zawsze "ujmuje"? Przecież to nie Disney[land] ;-)

Garść 07.10.2020

befana_di_campi - chałupka to nie zabudowa z parku rozrywki.
Doprecyzuję: obrazowanie powszedniej miłości nie ujęło. Przepraszam.

befana_di_campi 07.10.2020

Garść Nie musi ujmować, bo nie ma takiego obowiązku ;-)

"Chałupka" nie stała w parku rozrywki, ponieważ do 2015 roku była jak najbardziej realna. Kiedy ostatni lokator umarł, wtedy na jej miejsce postawiono nowoczesne domiszcze z ziejącą garażową dziurą na samym froncie posesji.

"Miłość jak chleb powszedni" dotyczy przede wszystkim świętujących swoje złote gody, jubilatów. Bo moje teksty nie są nigdy wydumane z sufitu. Ja zwyczajnie oglądam życie: cudze oraz własne.

Garść 07.10.2020

befana_di_campi, cieszę się, że takiego obowiązku nie ma.
Dziękuję.

Zwyczajność można niezwyczajnie odwzorować, wyławiając liryczne clou. Tak jak zrobiłaś to z chałupką.
Szkoda, że już jej nie ma.

befana_di_campi 08.10.2020

Garść Wspominałam o domeczku w:
https://www.opowi.pl/moja-nostalgia-ma-iles-lat-a62174/

Serdecznie :)

Pasja 08.10.2020

Obraz miłości ukazany w biegnącej codzienności. Miłość znaczącą więcej niż przysięga, którą możemy złamać. Miłość od początku do końca. Tylko czy w cierpieniu jest ona, odnajdziemy siłę żeby jej nie przeklinać?
Pozdrawiam serdecznie

befana_di_campi 08.10.2020

Droga Pasjo :) Miłość jak miłość: każda inna, bardzo często nudna oraz monotonna, tradycyjnie [już] nazywana przywiązaniem :)
Kochać można zawsze, co widzę na przykładzie mojego, bo moją przesyconego miłością domu, który ma "duszę" , stwierdzają niezmiennie ci, którzy mnie odwiedzają, po czym nie chcą sobie wcale stamtąd iść :-)

Bardzo serdecznie :-)

Miłość jak chleb powszedni

Komentarze (14)

Napisz komentarz