Milosc matczyna i wielcy poeci

W promieniach blasku wiosennego słoneczka,

Gdy kwiaty rozwijają swe barwne płatki,

Opowiem o miłości najpiękniejszej z cudów,

O miłości matczynych serc pełnych mocy.

W oczach matki światło boskie lśni,

Przenika duszę, wypełnia przestrzeń.

Jej serce bije harmonią miłości,

Jak dzwon, co rozbrzmiewa nutą niewidzialną.

W objęciach matczynych czuję spokój,

Jak wiatr dotykający skrzydłem twarzy.

Jej ręce, jak aniołów skrzydła miękko,

Głaszczą, układają na życiowej drodze.

Jej słowa, jak perły mądre w łańcuchu,

Dają siłę, radę w trudnych przejściach.

W sercu kryje bogactwo mądrości,

Z rąk matczynych przemija wszelki niepokój.

Miłość matczyna, jak ognisty płomień,

Pali i rozjaśnia, daje ciepło nam.

To dar bezcenny, niezwykły i piękny,

Dany nam z nieba, by naszych serc skrzydła dać.

W trosce matczynej odkrywam boską miłość,

Co wiecznie trwa, niezmącona i czysta.

To dar, którego wartość niezmierzona,

Miłość matczyna, bezcenna perła nasza.

Adam Mickiewicz, mistrz poezji,

Niech słowa me pod skrzydła przygarnie.

By wyrazić piękno miłości matczynej,

Ta oda niech na wieki w sercach gra.

Niech ta oda odda hołd miłości matczynej,

Wzruszenie i wdzięczność w myślach karmi.

Niech Matka Ziemia i Niebo okryje,

Miłość matczyną, co w sercach naszych płynie.