Miłości strzała

Prosta dziewczyna, tajemnic głębina.

I chłopak z miasta, co po górach się wspina.

Ona jego muzą, on jej uwielbieniem.

To ich połączyło, pierwsze spojrzenie.

Szum drzew i dźwięki strun stają się jednością.

Razem upojeni dziką namiętnością.

Wtem Amor złamał miłości strzałę.

Bo trafił w serce czyste niczym diament.

W lekkim powiewie ciało swe oddała.

Lecz to już nie miłości a pożądania strzała.

.

Żałowała, płakała, godzin nie zliczy ile.

Zapomniała się przecież tylko na chwilę!

I Amor nie wzniósł się już nad polany.

Od tamtej nocy jest szykanowany.

Bo z niezdarności swej.

Zaprzepaścił niebiańskie plany!