"Minęło tyle czasu" Początek 1.1

Wyjazd na studia często wiąże się z zostawieniem pewnego etapu swojego życia za sobą. W tym przypadku tak było. Pare set kilometrów od domu można rozpocząć nowych rozdział. Zostawić cały "syf" za sobą i najzwyczajniej uciec.

Większość życia właśnie tak myślałam. Żyłam myślą, że uwolnię się od wszystkiego. Jak łatwo się domyślić tak nie było. Niestety duchy przeszłości dogonią nas nawet po drugiej stornie kraju. W ten właśnie sposób wylądowałam tu. Daleko od domu z takim samym gównem w głowie, ale daleko od ludzi którzy są za niego odpowiedzialni.

Nie raz starałam się poskładać ten bajzel emocjonalno - uczuciowy w całość, ale zawsze jak byłam pewna, że osiągnęłam sukces, ten jeden facet rozpieprzał wszystko.

Poznaliśmy się w gimnazjum, a konkretnie w dzień balu z okazji ukończenia owej szkoły. Tańczyłam na parkiecie z przyjaciółką. Śmiałyśmy się w najlepsze, robiąc zakłady, który chłopak wyhoduje jaja i zapyta nas o taniec. Jej przyjaciel rozdzielił nas obijając ją, a ja? Stałam jak słup soli, patrząc z zazdrością, bo sama marzyłam o przyjaźni damsko - męskiej. Szybko wcisnęłam się w grupkę osób tańczących w kółku. Bawiłam się w najlepsze, ciesząc się ludźmi z którymi spędziłam cudowne trzy lata i nagle... on. Przyczyna moich późniejszych rozterek, problemów i płaczu.

Podszedł do mnie, złapał za rękę i obrócił, tak żeby móc stabilnie mnie złapać. Znaliśmy się z widzenia, nigdy nie rozmawialiśmy, ale tamtego wieczoru przetańczyliśmy większość imprezy. Czy się zakochałam od pierwszego wejrzenia? Nie. Skacząc z nim na parkiecie czułam się zauważona, można powiedzieć nawet, że bezpieczna.

Po zakończeniu balu, wracając z tatą do domu wiedziałam, że muszę go lepiej poznać. Wyprzedził mnie w tym ruchu, bo sprawdzając telefon niecałą godzinę po opuszczeniu lokalu na ekranie widniała wiadomość "Dziękuje za dzisiejszy wieczór". Niewinna wiadomość od której wszystko się zaczęło.