Miniatury

Miniatury

***

Wieczór

Powoli nadchodzi miarowym krokiem

I krwistą czerwienią barwi obłoki

***

Smutek

Człowiek zamknięty siedzi w stuporze

A w duszy ołowiane przelewa się morze

***

Pogoda

Jak kobieta zmienna w suknię odziana

Chmurami i słońcem pięknie haftowaną

***

Obowiązek

Dla jednych wszystko co święte

Dla innych wciąż niepojęte

***

Nadzieja

Maleńkie światełko na końcu drogi

Choć w drodze ku niemu bolą nas nogi

***

Miłość

Coś o czym mówić wciąż trzeba

Pomaga ludziom dosięgnąć nieba

***

Marzenia

Ich zapach wdychaj w zachwycie

Rezygnując z nich rezygnujesz z życia

***

Życie

Na wozie lub pod wozem jedziemy

A jakże często za nim biegniemy

***

Samotność

Szlak beznadziei donikąd wiodący

Kiedy zza chmur nie widać już słońca

***

Róża

Od wieków przez poetów miłości zwana kwiatem

Zachwyca swą urodą odurza też zapachem

***

Muzyka

Radość dla ciała radość dla duszy

Gdy dźwiękiem swoim pieści uszy

***

Poeta

Niedoceniany ogrodnik słowa

Który zaczyna wciąż od nowa

***

Krzykaczom

Krzycząc zapominacie o prawdzie pewnej prostej

Że dzwon jest wewnątrz próżny dlatego bardzo głośny

***

Głupocie

Złożyła skrzydła zaczęła rozmyślać

Ale niestety nic z tego nie wyszło

***

D.G.