Mizuko

Pozornie umierają w łonach swoich matek

Zanim wezmą pierwszy oddech

Ich dusze jednak nie znikają

Oto są wodne dzieci

Płyną w morzu spokoju

Nurkują w oceanie ciszy

Kołyszą się w innym wymiarze

Bez grawitacji

Wśród kosmicznych galaktyk

Krążą wokół planet i księżyców

Wierzę, że mają swój wodny świat

Mimo, że nigdy się nie narodziły

Dopiero czekają na swój moment

Są jak ryby

Pływające w złotych stawach

Zanurzone w moich żyłach