Młokos miał rację?

Palę papierosa,

choć się zarzekałem

za czasów młokosa,

ni do ust, ni nosa

Używek nie wezmę

I się doigrałem.

Młokosa wezwę.

A no tak, nie mogę.

Kto by się spodziewał

Że młodziak mądrzejszy

Od dorosłego bywa.

Głupszy ja od gejszy

Martwieję powoli,

Ale jeszcze jeden.

To kres wolnej woli.

Pojąłem swą biedę.

Teraz jest za późno.

Ostatnia ta dawka,

W oku Boga bluźno.

Miejsce dawki- szafka.

Sięgam właśnie po nią.

Palę, wciągam w siebie,

A zniszczenia gonią.

Dawką tylko chlebię

Krótkowzroczne chucie,

Poddają destrukcji

Ze skóry obucie

Tym jestem na obdukcji.

Niczym, tylko szmatą,

A mogłem być dzieckiem,

Kochającym tatą,

Choć w środku wciąż dzieckiem.