Moc moja

zaklęta jesteś

w słowie niewypowiedzianym

nocą na ustach

uśmiech malujesz

wędrowiec we śnie początku

w milczeniu trwa

tkwi gwóźdź w wieku drewnianym

wbity

o zdanie niepytany

dzień podąża za bańką mydlaną

przepowiednia jest nieodgadniona

zwykła wróżba nie spałnia się

obietnica piękne wstążki we włosach nosi

spokój przybył

niemoc gdzieś się zagubiła

na krawędzi przerażona stoi

obojętność na tacy się podaje

owoc dojrzały

słońca ma już dosyć

spośród wszystkich barw

dwie pozostały

prawda i fałsz w dobro przyodziany

patrzę na ciebie

i włócznię w ziemię wbitą

słowa mocy nabierają

nawyk płaszcz charakteru założył

zdarzenie posobie następuje

w miejscu gdzie siebie odnajduję

a Ty

Ty jesteś

ogień niesiesz

umiem już w mroku oddychać

oddycham