Mógłby

jak wiele zdziałać może ten, który wie…

ile zamkniętych drzwi pootwierać, gdy chce…

ilu leżących, trudnych pozbierać, by w nich

życie rozdarte pozszywać, ich krzyk aby cichł

ilu plecom odwrócić się pomóc by mógł

ilu twarzom w twarz spojrzeć wzajemnie... jak Duch

ile przebaczeń mógłby nazbierać w swym koszu

zanim złość wróci i znów się wśród dni rozpanoszy

ile ‘dzieńdobrych’ mógłby bezpłatnie rozdawać

ile próśb słyszeć, twarzy kamiennych odnawiać

By zechciał pół włosa Dobra odnaleźć w innych,

by skończył grać, wytężać wzrok, szukać winnych,

by zechciał raz prawdziwym sobą obdarzyć,

z Dobrocią, choć o tym nie wie,

jest mu do twarzy…