Moja kochana

W grudniowe popołudnie

śpiewał w centrum miasta,

przed sobą miał przyszłość

i kapelusz na drobne uśmiechy.

Swą melodią tęsknoty

kruszył mróz

i serca przechodniów.

Moja kochana, moja kochana

rozchodził się refren piosenki

i echo podkładu muzycznego dźwięki.

Brzdąkały drobne uśmiechy,

wibracje poruszały przestrzeń

zmiękczając temperaturę.

Wiadomość trafiała w ucho

i na usta wiatru.

O wietrze - śpiewał dalej

zanieś me słowa na swych skrzydłach

niech trafią do mej wybranki

powiedz jak tęsknie.

Kapelusz zapełniał się

na dwie filiżanki.

A im bardziej chłodem wiało

tym głośniej śpiewał,

moja kochana, moja kochana

słowa wysyłane dla niej.