Moja miłość...

Wszystko zaczęło się w pierwszym tygodniu szkoły, kiedy zaczęłam chodzić do 1 gimnazjum. Zobaczyłam na korytarzu chłopaka... Nie znałam go, ale pomyślałam, że dowiem się czegoś o nim od koleżanek z równoległej klasy. Powiedziały mi, że to Daniel i jest z nimi w klasie.. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Pomyślałam, że to tylko zauroczenie, ale historia się potoczyła inaczej jak bym chciała...W końcu jakoś się poznaliśmy i zakumplowaliśmy...Mijały dni, a ja nie wiedziałam jakim uczuciem go darzę. Więc pewnego wieczoru napisałam do niego i mu wszystko opowiedziałam.. On był tym zaskoczony bo znaliśmy się dopiero kilka tygodni, a ja mu wyskoczyłam z wiadomością o miłości. Wtedy pomyślałam, że na związek jest za wcześnie i zaczęliśmy się przyjaźnić. Nasze relacje były bardzo dobre jak na przyjaciół, ale we mnie działo się coś dziwnego. Niby, że tylko przyjaźń, a ja traktowałam go kogoś więcej niż przyjaciela. Po dłuższym czasie uświadomiłam sobie, że się w nim zakochałam i to na prawdę mocno. Chciałam mu to powiedzieć, ale wstydziłam się, że mnie wyśmieje. Aż w końcu zebrałam się na odwagę i mu to napisałam po raz kolejny. Znów nic z tego nie wyszło, ale nie potrafiłam się poddać. Pewnego dnia poprosiłam go o rozmowę, ale wyglądało to na to jak by się ze mnie wyśmiewał. Na każdej wycieczce było on.Na którejś wycieczce graliśmy w butelkę i doszło do wyzwania, żebym go pocałowała i wtedy... wiedziałam, że tak dalej nie mogę żyć. On mnie olewa za każdym razem, a mi coraz bardziej zależy. Nie wiem czy się poddać czy dalej się strać wiedząc, że między nami nic nie będzie, ale też nie potrafię o nim zapomnieć. Mam nadzieję, że zrozumie jakim uczuciem go darzę i to odwzajemni...