Moja Prawdziwa Historia Część 2

Przez te dni,w których nie chodziłam do szkoły bardzo to przeżywałam nie mogłam spać po nocach, bałam się trzymać nawet nóż kuchenny w dłoni.myślałam cały czas o tej środzie,dalej myśle nie mogę z dnia na dzień tak o tym zapomnieć. Zastanawiałam się jak mam przeprosić Panią Evans za to co zrobiłam na jej lekcji wiem,że przeprosiny w porównaniu do takiego czegoś co zrobiłam to po prostu za mało.W końcu nadszedł ten poniedzialek,niestety musiałam iść do szkoły gdy stałam na przystanku wszyscy spoglądali na moją rękę chociaż miałam kurtkę. Cała szkoła już o tym wiedziała wszyscy się śmiali, patrzyli jak na idiotkę.Ale się im nie dziwie. Godziny mijały a ja z każdą chwilą byłam zestresowana jak ja po tym wszystkim spojrzę w oczy Pani Evans Na przerwach unikalam jej. Skończyłam lekcje. I szłam do Pani Evans jednak przed tymi przeprosinami zażyłam 2 tabletki na uspokojenie,lecz nic nie pomogło. Gdy zaczełam z Panią Evans rozmawiać i ją przepraszać gdy słuchałam jej jak mówiła że przeze mnie nie mogła spać,że nie była w stanie się skupić,że przeze mnie mogła zostać zawieszona lub jakby mi się coś stalo trafić do więzienia itp. i gdy to opowiadała miała łzy w oczach więc nie wytrzymałam i zaczełam płakać zdałam sobie sprawe z tego co narobiłam w pewnym stopniu zniszczyłam jej życie. Do tej pory te jej słowa bardzo mocno przeżywam. I mam strasznie wielkie wyrzuty sumienia. Obiecałam wtedy Pani Evans jak i innym że przestane to robić ale niestety nie dotrzymałam obietnicy i zrobiłam to jeszcze 3 razy. Zawsze jak siedzie na tym angielskim to zawsze sobie to przypominam. Po prostu nie mogę o tym zapomnieć myśle o tym przez 24 godziny. To wcale nie jest takie łatwe uwolnić się od tego. Na ręce została mi po tym przecięciu duża wypukła blizna, przez którą chodze teraz w długich rękawach. A zbliża się już lato a przecież nie przechodze całego lata w kurtkach. Ale wkońcu to moja wina. Nawet nie wiecie jak mi jest teraz głupio pokazywać się nie tylko w szkole ale również Pani Evans Nawet teraz to pisząc płaczę. Czy tego żałuję? Sama do końca nie jestem pewna czy tego żałuję,najbardziej żaluje że ucierpiały przy mojej glupocie inne osoby. Gdybym wtedy się nie popłakała na tej lekcji to może.... Nie co ja gadam. Gdybym nie wzieła do ręki tego skalpelu to wszystko byłoby inaczej.