...

...

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (11)

  • LeeaThorelli 17.04.2020
    Statystyka to zmora mojej pracy mgr, ale tutaj mk się podoba. Bardzo ładny wiersz. :)
  • Bożena Joanna 17.04.2020
    Doskonale Cię rozumiem, moją dość ciekawą pracę nękały elementy księgowości. Dziękuję za pozytywny odbiór mojego wiersza. Serdecznie pozdrawiam!
  • Szpilka 17.04.2020
    "Zbyt krótko trwało złudzenie
    Dwojga zagubionych kochanków
    Cóż znaczy jedno istnienie
    Wśród tysiąca innych
    Jeden przerwany lot
    W paśmie koronawirusa"

    Bardzo prawdziwe, paskudny zarazek ?
  • Bożena Joanna 17.04.2020
    I wstrętne maski, trudno oddychać i patrzeć na świat. Pozdrowienia!
  • Pasja 18.04.2020
    Zbyt krótko trwało złudzenie
    Dwojga zagubionych kochanków
    Cóż znaczy jedno istnienie
    Wśród tysiąca innych
    Jeden przerwany lot
    W paśmie koronawirusa… mocno uderzyłaś we mnie. Zwłaszcza dzisiaj kiedy jesteśmy zamknięci w domu. Moja statystyka - moje życie zaczyna w pewnym okresie nabierać barwy innej i innej perspektywy. Zadajemy sobie pytania o tym czy jesteśmy gotowi na podroż, na odejście.

    Pozdrawiam serdecznie.
  • Bożena Joanna 18.04.2020
    Jak każdy śledziłam wiadomości w TVP o COVID-19, początkowo liczba chorych wzrastała, potem zaczęto zwracać uwagę na liczbę nowych zachorowań, a jeszcze później naszła mnie refleksja, że na tę tragedię składają się jednostki, którym odebrano bliskich i nadzieję. Stąd mocny przekaz o cierpieniu jednej osoby wśród tysięcy statystycznie odnotowanych przypadków. Trzymaj się dzielnie! Serdecznie pozdrawiam!
  • Pasja 18.04.2020
    Bożenko dziękuję jakoś musimy to przetrwać :)
  • MarBe 19.04.2020
    Jedno istnienie jest nie mniej warte od tysięcy.
    Życie ludzkie jest największą wartością, lecz zbyt często o tym zapominamy.
    pozdrawiam
  • Bożena Joanna 19.04.2020
    Masz absolutnie rację, ale w polityce bywa inaczej. Impulsem do napisania tego wiersza było stwierdzenie bardzo ważnej osobistości "oby liczba ofiar zamknęła się w dwustu tysiącach". Takie myślenie przeraża, ale w pandemii jest mało miejsca na sentymenty. Zapomniano o domach starców, przy braku respiratorów wybiera się tych, co mają większą szansę na przeżycie. Dziękuję za wizytę i komentarz. Życzę przetrwania i pozdrawiam!
  • Jerzy Sowiński 24.04.2020
    Mnie też codziennie rażą złote forsycje, rosnące pod oknem. Musimy przeczekać aż wrócą normalne czasy. Smutne jest to, gdy śmierć człowieka odbierana jest w kategorii statystyki a nie tragedii.
  • Bożena Joanna 24.04.2020
    Danymi statystycznymi jesteśmy zasypywani codziennie, znamy liczbę ofiar na świecie, ale nikt nie zagłębia się w tragedie indywidualnych osób. Pozdrowienia!

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania