Moje Bałuty

Bałuty moje łódzkie

złą sławą naznaczone

dziś jakby bardziej ludzkie

w codzienność obleczone

Tłum się wylewa senny

na targ zalany słońcem

by przeżyć dzień powszedni

by związać koniec z końcem

Tu Mojżesz pochylony

wspomina dawne czasy

świat płotem ogrodzony

zły twór aryjskiej rasy

Na popękanym murze

wyryte krwawe znamię

na rynku kwitną róże

a w sercu ciąży kamień

Tygiel ucichłych głosów

dusz w drzewa zamienionych

splątanych z sobą losów

i marzeń niespełnionych

Bałuty moje łódzkie

przez Boga zapomniane

wrosłe jak smutny pejzaż

w piędź ziemi obiecanej