Moje nudne życie

To jest mój dom, to moje miejsce,

osiedle bloków kolorowych.

Tu mieszka spokój, dobro, szczęście,

szczere prowadzi się rozmowy.

Na spacer z psem wychodzę rano,

sąsiedzki uśmiech koi duszę.

Latarnię mijam wciąż tę samą,

tą samą ścieżką chadzać muszę.

Znów na rowerze pędzi chłopiec,

spóźniony chyba już do szkoły.

Z zaciętą miną mknie sportowiec,

pozdrawia gestem pan wesoły.

W drzwiach domu wita zapach kawy,

ktoś dla mnie parzy ją o świcie.

Nie chcę rozrywki już, zabawy,

wszak kocham moje nudne życie.

Komentarze (9)

Grisza rok temu

Po prostu 5. Rozmarzyłem się, rozpłynąłem...

;))

Numinei rok temu

Uczucie po przeczytaniu mogę porównać do uczucia, jakie mam po wypiciu szklanki zimnej wody o 3:00 nad ranem. Wyśmienite.

Bardzo pozytywny wiersz. Daję 5😉 Rozbudził mnie energią po ciężkiej nocy. Pozdrawiam😉

Dzięki wielkie, zatem miłego dnia i również pozdrawiam;)

Noela rok temu

Fajny

Roma rok temu

Bardzo przyjemny wiersz... jakoś tak się cieplej zrobiło :)

Staś rok temu

Prawdopodobnie to opis tego, jak wygląda prawdziwe szczęście.

Jest to opis tego, jak zwykła codzienność, nazywana przez niektórych nudną, może przynosić spokój i błogie szczęście.

Komentarze (9)