Mokra ściana przy Stolarskiej

Płacz nieba, co ziewa

tym światem znudzone

przekrzywione pomniki

wykolejone wartości

śpiew ludzi, że niczego nie ma

a będą ich kości

radości mało

sporo bezsensu

jak jedzenie tylko dla followersów

 

i płacze niebo niegdyś gorące

patrząc na nasze sumienia cuchnące

odrażające dusze

w ślicznym opakowaniu

to MY ludzie bez głębi

skąpani w grzesznym raju

a na rozstaju nigdy nie staniemy

nie mamy perspektyw

po prostu zginiemy

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (4)

  • betti 25.09.2017
    Czyli trzeba położyć się i czekać na śmierć?
  • Odbieram to jako ostrzeżenie dla naszego gatunku. Jest przesłanie, tekst napisany językiem jak najbardziej na czasie. Jak dla mnie całkiem dobry wiersz.
  • Ryszard Radwan 26.09.2017
    Serdecznie dziękuję, odczytałeś moje intencje :)
  • teraz mogę dać dopiero 5 bo odpaliłem dopiero kompa, pozdrawiam

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania